معلم ریاضی گفت: هر چیزی اندازه ای دارد. 

معلم عربی گفت:هر واژه ای وزنی دارد.

قلبم را زیر و رو کردم.از میان کلمات کهنه،کلمه معشوق را یافتم.گذاشتمش روی ترازو، وزنش کردم.وزنش مفعول، یادت هست مفعول یعنی دارنده.

اری معشوق جان! تو عمری مرا داشتی،من عمری هر چه داشتم و نداشتم به پایت فدا کردم.

حال تو شده ای صاحب،شده ای ارباب و من سرگردان تر از قبل ها معشوقه ام را میجویم 

چرا مرا گم کردی؟ ن ببخشید اشتباه شد، تو جای خودت هستی، این منم که گم گشته ام در میان تارهای گیسویت.

تو دیر پیدا شدی معشوقه  من

یا من دیر یافتمت معشوقه من

باکی نیست معشوقه من

مسافر کوچکم معشوقه من

اینک پادشاه سیاره جانم توییمعشوقه من

بغلم ڪن شبیہ یہ مرداب معشوقه من

هیچ چیز و ڪسی مزاحم نیست معشوقه من

بوسہ بڪَذار رو شقیقہ‌ے من معشوقه من

واسہ ڪشتن اجازه لازم نیست معشوقه من

هوا جان میدهد  معشوقه من

برای گرفتنِ دست هایت معشوقه من

برای بوسیدنت معشوقه من